Van 7 tot 20 november was er de Week van het Afvalteam. Tijdens die week vroeg MIROM Roeselare extra aandacht voor de job van afvalophaler en parkwachter. Goed sorteren en je afval correct aanbieden is niet alleen belangrijk voor het milieu, het zorgt er ook voor dat de ophalers hun werk vlot en veilig kunnen doen. Belangrijk, want iedereen woont graag in een nette straat.
“Als kind al grote fan”
Met een ludieke wedstrijd kon je dit jaar een persoon naar keuze ‘meegeven met de vuilkar’. Niet om die persoon af te voeren, wel om die de kans te geven eens van dichtbij te ervaren wat die job nu precies inhoudt. Mariska Meerschaut uit Westrozebeke besloot haar broer Marijn uit Rumbeke ‘mee te geven met de vuilkar’. Marijn (40) was al als kind grote fan van vrachtwagens in ’t algemeen, en vuilniswagens in ’t bijzonder. “Van zodra hij kon staan, stond Marijn aan het venster te wachten tot de vuilnismannen passeerden in onze straat”, vertelt Mariska. “En dan zwaaide hij als ze langskwamen. Op de duur kenden ze hem natuurlijk. Ik weet ook nog dat hij een gele vuilniswagen had van Playmobil. Dus ja, ’t was echt wel iets voor hem.”
Marijn zelf wist niet dat zijn zus hem had genomineerd, maar aanvaardde de opdracht met plezier. Vrijdag 9 december was het zover. Een goed gekozen dag, want met temperaturen zo rond het vriespunt kon Marijn wel heel letterlijk aanvoelen hoe dat is om ophaler te zijn. Hij werd iets voor 8 uur opgehaald en mocht op pad samen met ophalers Dimitri en Kevin. Garwig haalt de PMD-zakken op aan huis in de 12 gemeenten van MIROM Roeselare. Da’s goed voor 2.000 tot 2.500 km elke week, en 90 tot 100 ton PMD dat dan nadien maximaal gerecycleerd wordt.
“Knoop de zakken dicht!”
Omstreeks 9.30 uur werd Marijn weer veilig thuis afgeleverd, een ervaring rijker. “Mijn respect is nog gegroeid”, opent Marijn zijn getuigenis. “Amai, ze zouden serieus veel betaald mogen worden! (lacht) Het is echt wel lastig werk en ook wel gevaarlijk als het zo gevroren heeft.” Er werden gelukkig geen uitschuivers genoteerd, maar Marijn werd wel geconfronteerd met andere aandachtspunten. “Zakken die niet dichtgeknoopt zijn, zijn wel een probleem”, stelde hij vast. “Ik heb er verschillende gezien die gewoon open waren. En als die dan omvallen, dan belandt het afval overal op straat.”
Vrijdagochtend werden er in dat stukje Rumbeke waar Marijn mee instond voor de ophaling gelukkig geen rode weigeringsstickers gekleefd, maar dat gebeurt anders wel af en toe. "Glas is het grootste probleem", vertelt ophaler Kevin. “Dat komt echt wel regelmatig voor. Je hoort het al als je de zak opheft. Echt gek, want soms vind je dan enkele meter verder gewoon een glasbol…” “En da’s ook echt gevaarlijk”, pikt collega Dimitri in. “Want scherven prikken dan soms door de zak en op die manier raken wij gekwetst.”
Ook andere fenomenen zijn helaas nog vaste prik. Mensen die restafval in de PMD zak (proberen te) verstoppen, regelmatig ook nog piepschuim of soms zelfs luiers. “En mensen die verstoppertje spelen”, vult Kevin aan. “Dan staan de zakken achter een haagje of muurtje, waardoor wij ze amper kunnen opmerken.”
Marijn beleefde alvast een fantastische ochtend. En Dimitri & Kevin, zij vervolgden hun weg om ook in de rest van Rumbeke PMD op te halen.
